Elke vakantie krijgt Arny vroeg of laat wel last van zijn darmen. Gisteren was dus zo'n dag. Bijna niks kunnen eten en zo slap en misselijk als een vaatdoek. Het eten in Bilbao lijkt op een of andere manier vetter en met andere samenstellingen gemaakt dan in San Sebastian. Ook minder keus om eens een andere keuken te proberen, zoals Italiaans, Mexicaans, etc. Maar goed, na een redelijk goede nachtrust, zijn we toch op stap gegaan en aan de pinxtos en potes begonnen. Dit is een lokale traditie om vanaf het lunchuur af en toe een kroegje of barretje binnen te stappen en daar een kleine pinxtos (hapje) en een wijntje of biertje te nemen. Kost ongeveer 4 euro voor een heerlijk mini-broodje of visspecialiteit en een wijntje. Absurde prijzen voor Nederlanders. Na het 2e broodje en wijntje begon Arny zich alweer wat beter te voelen en zijn we richting Indautxu gelopen. Ja, zoals eerder vermeld gebruiken de Basken belachelijk veel de letter X, waarschijnlijk zijn het allemaal Scrabbel-spel fanaten! Deze wijk is wat moderner, met af en toe een mooi oud historisch gebouw. Veel industrieel erfgoed wat een herbestemming heeft gekregen, zoals het Askuna Zentroa. Een groot gebouw dat 30 jaar leeg heeft gestaan. Nu is het een samensmelting van filmzalen, bibliotheek, tentoonstellingsruimte en sportschool. in de grote centrale hal zijn wisselende foto- en videotentoonstellingen. De hal is door de bekende architekt Philip Starck ontworpen. Zeer bijzonder is dat je in een van de vele steegjes naar boven kunt kijken naar het zwembad van de sportschool op het dak. Je ziet dus mensen ver boven je hoofd zwemmen, heel bizar. Zou het enige zwembad zijn waar Arny hoogtevrees zou krijgen!
De zuilen ontworpen door Philip Starck zijn ook erg bijzonder, allemaal hebben ze een ander thema, van Romeins tot Japans.
Na nog maar een Pinxtos gegeten te hebben bij het gezellige cafeetje van het centrum en daarna weggespoeld met een wijntje en rosetje, zijn we de platenzaken van de wijk onveilig gaan maken. Het valt hier wel op de de meeste zaken geen systeem in hun collectie hebben, dus geen bak met punk of cd en lp op alfabetische volgorde. Lastig zoeken en aangezien het personeel bijna geen Engels spreekt, is het lastig vragen of ze iets van deze of gene band hebben. Toch nog wat mooie pareltjes weten te scoren. Al gaat het een probleem worden om al het vinyl weer thuis te krijgen.
Oh en we hebben tussendoor ook nog 2 nieuwe polsklokjes (we bedoelen horloges Ma!) gekocht vanwege onze 20e trouwdag. Arny's horloge had enkele dagen geleden de geest gegeven en Caro had allang geen klokje meer cado gekregen, dus de locale Swatch dealer heeft goede zeken gedaan. Qua prijs is het zelfs goedkoper dan thuis!
Het vinden van een goed en veilig restaurant voor ons avondeten was iets meer problematisch, gezien Arny's buikprobleempje. De twee uitgezochte opties die we hadden, bleken niet meer te bestaan. Gelukkig had Arny zijn huiswerk goed gedaan en was de derde optie, een cocktailbar met een fusion versie van Pinxtos wel open. En ze hadden zelfs nog een tafeltje! Toen we net aan ons wijntje begonnen, begon het ook nog eens te stortregenen. Perfecte timing dus! Heerlijke Italiaanse tonijnschotel, Mexicaanse quesedillas met kip en groenten in een piadina (soort van dicht gevouwen deegwrapper).
Vervolgens terug via het Gugenheim museum en de Puente La Salve brug naar ons hotel. Beide zijn architektonische hoogstandjes, de eerste ontworpen door Frank Gehry (ook van het New Yorkse Gugenheim museum in New York) en de tweede is door een bekende kunstenaar, wiens naam ons ontschoten is, rood geschilderd. Helaas zijn beide niet echt mooi verlicht in de avonduren, je zou denken dat zulke monumenten wel wat meer in het licht gezet zouden worden.
Kortom weer een leuk en cultureel uitdagend dagje. Morgen zou het gaan regenen, ideaal om het Gugenheim eens van binnen te gaan bekijken!
No comments:
Post a Comment